Plutona odkrył amerykański astronom Clyde W. Tombaugh (1906-1997) dnia 18 lutego 1930 roku w Obserwatorium Lowella we Flagstaff (Arizona). Przez ponad 70 lat Pluton był uważany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego. W roku 1978 odkryto, że posiada on towarzysza, którego nazwano Charon. Jego średnica jest tylko o połowę mniejsza od średnicy ciała macierzystego. W XXI wieku odkryto jeszcze cztery małe księżyce Plutona. W latach 90-tych XX wieku zaczęto odkrywać ciała obiegające Słońce po orbitach podobnych do orbity Plutona. Niektóre z nich są podobnych rozmiarów co Pluton. W tej sytuacji Międzynarodowa Unia Astronomiczna, na swym kongresie, który odbył się w Pradze w 2006 roku, przyjęła ściślejszą definicję pojęcia planeta i Pluton stał się przedstawicielem nowej klasy ciał zwanych planetami karłowatymi.

W styczniu 2006 roku, Amerykańska Agencja Kosmiczna (NASA) wystrzeliła sondę New Horizons, która 14 lipca 2015 przeleciała w odległości około 12.5 tys. kilometrów od Plutona, przekazując nam wiele danych o nim samym oraz systemie jego księżyców. Są to najdalsze ciała w Układzie Słonecznym badane z bliska przez sondę kosmiczną. Na wykładzie zostanie przedstawiona historia badań Plutona od czasów jego odkrycia aż po rok 2015.