Kiedy stoimy przed tablicą z mapą miasta, w którym mamy dotrzeć do konkretnego miejsca, natychmiast szukamy punktu odniesienia - tzn. miejsca na mapie odpowiadającego naszemu aktualnemu położeniu. Bez punktu odniesienia dotarcie do wyznaczonego celu będzie bardzo utrudnione, a nawet w przypadku wielkich miast praktycznie niemożliwe. Podobnie jest w naukach przyrodniczych - często bez ściśle określonego układu odniesienia, a można nawet powiedzieć bez "dobrego" układu odniesienia, naukowe rozwiązanie wielu problemów dotyczących otaczającej nas rzeczywistości byłoby nie do pomyślenia. Poszukując prawdy o otaczającej nas rzeczywistości musimy najpierw ustalić "dobry" układ odniesienia. To znaczy taki, w którym ustalenie tej prawdy będzie możliwe. Astronomowie od dawna posługują się coraz to doskonalszymi układami odniesienia. Mamy tu do czynienia z pewnym procesem, który dokonuje się w miarę postępu technicznego czyli w miarę wzrostu precyzji obserwacji, który wymusza na astronomach opracowanie i realizację nowych, lepszych koncepcji układów odniesienia.